‘Zo lang we nog goed ter been zijn, gaan we hier niet weg’
‘Ik weet het nog precies, de dag dat we een eigen woning kregen: het was 18 januari 1963 en de Elfstedentocht werd gereden. De zwaarste allertijden, bleek achteraf.'
'We waren in de twintig, twee jaar getrouwd en hadden een zoon van anderhalf. Het was de dag dat we van één kamer bij iemand in huis naar een driekamerwoning gingen.’
Blijven huren
‘Toch wilden we graag snel naar een grotere woning; er was een tweede kindje op komst. Maar het lukte niet om de juiste vergunning te krijgen. De kinderen sliepen op één kamer in een stapelbed. Pas na negen jaar gingen we naar een grotere woning aan het Eeldepad. Er was een grote gemeenschappelijke tuin en we keken uit op een klooster. Na zes jaar verhuisden we naar Loosduinen, naar ons huidige huis.’
‘Loosduinen is nu echt ons plekje. We voelen ons hier veilig, er heerst een dorps gevoel, de buren zijn aanspreekbaar, het is groen, er is goed openbaar vervoer en er zijn veel winkels. Bovendien wonen er veel jonge gezinnen. Dat houdt je jong.’
Ruimte voor verbetering
‘Over het algemeen zijn we erg tevreden met hoe we wonen. Maar er zijn ook dingen die we anders zouden willen zien, bijvoorbeeld een wijkagent die de buurt en de bewoners goed kent. Die met een fiets door de wijk gaat. Wat betreft de woning mag er meer aandacht zijn voor isoleren en verduurzamen. Vanwege de kosten, maar ook voor het milieu. Toch we hebben weinig te klagen, we leven hier samen heerlijk.’
Joop en Elly