‘We namen deze beslissing vooral voor mijn vrouw. Zij is slecht ter been en moest treetje voor treetje de trap op. Voor dit nieuwbouwproject werden we uit 750 mensen ingeloot, dus deze kans hebben we gepakt. Nu wonen we op de eerste verdieping in een gebouw met een lift en in huis is alles gelijkvloers. Dat is voor mijn vrouw veel prettiger. En ik vind het zelf ook wel heel makkelijk. Zoals vandaag: we zijn om 7 uur opgestaan, dronken even een bakje koffie en daarna pakten we de stofzuiger. Met een kwartiertje hadden we samen het hele huis aan kant en dan is de rest van de dag voor ons. Ik doe vrijwilligerswerk op het dorp; ik rijd bijvoorbeeld Oekraïense vrouwen naar de tandarts of het ziekenhuis.

We kwamen uit een huis met vier slaapkamers. Nu hebben we er twee. Dat betekent dat we moesten inkrimpen. En als je 35 jaar in een huis hebt gewoond, heb je toch meer verzameld dan je denkt. Afstand doen van dingen was soms moeilijk. Ook is nieuwbouw wat onwennig als je uit een huis uit de jaren zestig komt. Inmiddels weten we waar alles staat en genieten we ervan dat alles nieuw is. De eerste paar weken voelde het appartement wat benauwd, zo zonder tuin. Nu begin ik me thuis te voelen. Gelukkig hebben we voor en achter een balkon, dus als het zonnetje even schijnt, zitten we buiten. We kijken precies op de ingang en hebben snel contact met de andere bewoners. Ik kende ook al wat mensen doordat dit nieuwe huis dicht bij ons oude huis is. We hebben een binnentuin en mijn barbecue heb ik wél bewaard. Dus die hopen we in de zomer gezellig samen met de buren aan te steken.’

‍