Blijf reageren op woningen
In maart verhuisde Marieke met haar zoon en dochter van een bovenwoning naar een eengezinswoning. Dolblij is ze met haar nieuwe stek. ‘Ik ben zo blij dat ik het kijken en reageren heb volgehouden!’
‘Ik was niet ongelukkig hoor, in mijn vorige woning en buurtje. Maar ik miste een tuin. En ik wilde erg graag terug naar de buurt waar mijn kinderen op school zitten en waar ook mijn moeder woont.
Ik begon mijn wooncarrière toen ik 22 was: samen met mijn broer had ik een heel oud flatje. Daar hebben we best lang gewoond. Later kocht ik met mijn man een eengezinswoning in de buurt waar ik nu woon. Helaas hebben we er niet lang van kunnen genieten. Toen we een paar jaar later gingen scheiden, moesten we het huis verkopen.
Omdat onze kinderen nog klein waren, werkte ik in die periode een stuk minder. Na mijn scheiding was ik dus aangewezen op sociale huur. Zodra ik de scheiding zag aankomen, heb ik me ingeschreven bij Woonnet. Maar ik had natuurlijk ook urgentie nodig. Ik had geen idee waar ik moest beginnen. De woningcorporatie heeft me toen geholpen alles te regelen. Dat was echt onwijs fijn. En alles zat mee. Meestal duurt het zo’n acht weken voor je uitsluitsel krijgt, maar ik had m’n urgentie al veel eerder binnen! Ook met mijn huis bofte ik. Omdat ik zo snel een huis nodig had, was er niet veel te kiezen. Het werd een kleine bovenwoning met voor ons alle drie een eigen slaapkamer. Mijn kinderen konden gelukkig gewoon naar hun eigen school blijven gaan. Dat vond ik heel belangrijk, dat dat stabiel bleef.
Hoewel ik blij was met mijn woning, wist ik dat ik terug wilde naar mijn oude wijk. Daarom bleef ik ingeschreven staan bij Woonnet. Ik zeg altijd tegen iedereen: je moet gewoon twee keer per week blijven kijken. Zo rond 20.00 uur komt het nieuwe aanbod online en dan moet je direct even kijken. Het moet een soort gewoonte worden. Net als het lezen van je krant. En je moet volhouden. Ik heb vaker gereageerd. Meestal was ik nummer 20 of zo. Maar deze keer was ik vierde en de maandag erop al derde op de lijst! Uiteindelijk vielen de eerste twee af en kreeg ik de woning.
Ik heb nog nooit zo’n mooi huurhuis gehad, en we hebben een tuin. En de straat is ook heel fijn. Rustig en toch gezellig. Met fijne buren. Nee, hier hoef ik niet meer weg!’
